толкыналтме

толкыналтме

1. прич. от толкыналташ

2. в знач. сущ. волнение, колыхание

(Рвезе) йырым-йыр румбыкан шошо вӱд толкыналтмым ужо. [/i]«Ончыко»[/i] Парень увидел кругом волнение мутной весенней воды.

Сравни с:

толкыналтмаш